Zapraszamy pacjentów z wadami szkieletu czaszkowo-twarzowego oraz deformacjami ortodontycznymi, którym proponujemy najwyższej jakości zabiegi przeprowadzane przez dr n. med. Macieja Jagielaka lub w zespole wraz z dr n. med. Andrzejem Sankowskim.
Zabieg jednoszczękowy, może korygować deformacje w obrębie dolnej szczęki (żuchwa) np:
Jedna z metod pozwalających na uruchomienie kości żuchwy:
osteotomia żuchwy (BSSO – Bilateral Sagittal Split Osteotomy) – ta metoda pozwala na korektę wiekszości deformacji w obrębie żuchwy.
Orientacyjna cena zabiegu to – 19.000zł.
Zabieg dwuszczękowy polega na skróceniu trzonu żuchwy oraz ustawieniu szczęki względem żuchwy.
Taka operacja jest połączeniem róznych technik takich jak:
Osteotomii zawsze towarzyszy procedura osteosyntezy (połączenie fragmentów kostnych śrubami i płytkami z tytanu).
Orientacyjna cena to – 23.000 zł.
Uzupełnienia protetyczne wykonywane na implantach dzielimy na ruchome i stałe. Najbardziej zbliżone do uzębienia naturalnego są stałe protezy przykręcone do implantów. Uzupełnienia protetyczne ruchome – oparte na implantach są nieporównywalnie bardziej wygodne od uzupełnień klasycznych, mają dużo lepsze utrzymanie w obrębie jamy – i są możliwe do wykonania już na 2 – 3 implantach.
Obustronnie w żuchwie biegną nerwy, naczynia krwionosne w tzw. pęczku zębodołowym dolnym. W prawidłowej, uzebionej zuchwie biegnie on głęboko w kości w miarę utraty uzębienia pęczek ten jest przykryty coraz mniejszą warstwa kości. W przypadku wprowadzenia implantu w taka kość, kiedy nerw leży blisko lub bezpośrednio pod jej powierzchnią może nastąpić trwałe uszkodzenie nerwu objawiajace się odrętwieniem wargi dolnej i doliny bródki oraz silnymi dolegliwościami bólowymi – tak wprowadzony implant należy niezwłocznie usunąć – co jednak nie gwarantuje w pełni ustąpienia dolegliwości i wygojenia się uszkodzonych struktur. W przypadku znacznych zaników kostnych w żuchwie gdy chcemy szybko zrehabilitować pacjenta wprowadzając implanty jedyną skuteczną metodą jest przesunięcie opisywanego pęczka – czyli tzw. zabieg lateralizacji nerwu zębodołowego dolnego.
Sinus lift – zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej. Znaczne ograniczenie jeśli chodzi o możliwości rekonstrukcji protetycznej na implantach stwarza budowa anatomiczna szczęk. W obrębie szczęki górnej obustronnie mamy przestrzenie powietrzne zwane zatokami szczękowymi. Wraz ze starzeniem się naszego organizmu, utratą zębów – przestrzenie te zwiększają swoją objętość powodując zanik kości – tak koniecznej do wprowadzania implantów. W takich wypadkach – aby wprowadzenie implantów było możliwe wykorzystuje się zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej – tzw. Sinus lift.
Polega on na wprowadzeniu w dno zatoki biomateriałów a jeszcze lepiej kości własnej (autogennej) w ten sposób zyskujemy kość w którą, można następnie wprowadzić implanty.
Zabieg wprowadzenia implantów w większości przypadków, może być wykonany jednoczasowo, natychmiast po odbudowie zanikłych szczęk. Czasem jednakże konieczne jest odłożenie zabiegu implantacji o 2-3 miesiące, aby uzyskać dobre gojenie się przeszczepionych fragmentów kostnych. Po odbudowie kostnej, przeszczepie kości autogennej i wprowadzeniu implantów następuje okres wgajania się implantu tzw. okres osseointegracji. Trwa on od 3 do 6 miesięcy. Przez ten czas pacjent używa czasowe uzupełnienie protetyczne. Po tym okresie można na wgojonych implantach wykonać ostatecznie trwałe uzupełnienie protetyczne.
W wyjątkowych przypadkach, kiedy z różnych względów pacjent nie może funkcjonować bez uzupełnienia protetycznego – można takie wykonać wykorzystując właśnie wprowadzone implanty lub wprowadzając dodatkowo implanty tymczasowe.
Rekonstrukcja oparta na wkręconych w kość implantach to obecnie najlepsza metoda rehabilitacji pojedyńczych rozległych i całkowitych braków (bezzębia) w uzębieniu człowieka. Tego typu rozwiązanie pozwala pacjentom na użytkowanie stałych – nie wyjmowanych uzupełnień protetycznych, które pod wzgledem funkcji jak i estetyki są najbardziej zbliżone do naturalnego uzębienia człowieka. Te uzupełnienia są stosowane u pacjentów którzy częściowo lub całkowicie utracili uzębnienie, zachowali jednak wystarczającą ilość kości w obrębie szczęki tak aby wprowadzenie implantów było mozliwe.
Wieloletnie użytkowanie protez ruchomych, stany zapalne w obrębie jamy ustnej, urazy powodują postępujący zanik masy kostnej, czyniąc niemożliwym bezpośrednie wprowadzenie implantów. W wypadkach rozległych ubytków kostnych założenie implantów jest możliwe dopiero po odbudowie szkieletu czaszkow0 twarzowego.
Rozleglejsze braki kostne wymagają zastosowania przeszczepów kości np. z talerza biodrowego, z piszczeli lub z pokrywy czaszki. Często celem uzyskania jak najlepszego efektu terapeutycznego łączy się kość własną z preparatami kości zastępczymi tzw. biomateriałami.
Mikrogennia jest to wada szkieletu czaszkowo-twarzowego objawia się cofnięciem dolnej szczęki w stosunku do górnej. Zęby górnej szczęki są ustawione w znacznym wysunięciu w stosunku do zębów żuchwy. Towarzyszy temu niedomykanie warg i widoczne wystawanie górnych siekazcy spod wargi.
Czesto jednak wada jest kamuflowana przez dotylne ustawienie górnych zębów przednich. Ustawienie takie w tzw. protruzji jest mało korzystne ze względów estetycznych – gdyż zęby przednie jeśłi pochylone są do tyłu nie dają dostatecznego podparcia wardze górnej co wizualnie czyni ją mniejszą i zapadniętą.
Najskuteczniejszą metodą leczenia takiej wady jest zespołowe postępowanie ortodotyczno – chirurgiczne. Po kilkumiesięcznym przygotowaniu ortodotycznym aparatem stałym wykonuję się wewnątrzustnie zabieg przecięcia kości żuchwy i ustawia się ją w wysunięciu tak aby zęby górnej i dolnej szczęki składały się w prawidłowych warunkach zgryzowych.
Prognacja żuchwy – innaczej progenia. Jest to przerost dolnej szczęki. Deformacja objawia się tym, że zęby dolnej szczęki ustawione są do przodu w stosunku do zębów szczęki górnej. przy znacznym przeroście widoczne jest zniekształcenie rysów twarzy. Wadzie tej często towarzyszy boczne przemieszczenie żuchwy co objawia się asymetrią rysów twarzy. Całkowite wylecznie tego typu wady wymaga współpracy ortodonty i chirurga. Po około 6 miesięcznym przygotowaniu ortodontycznym aparatem stałym wykonany jest zabieg wewnątrzustny osteotomii kości żuchwy, który pozwala na prawidłowe ustawienie dolnej szczęki względem szczęki górnej i korekcję deformacji. Przecięte fragmenty są zespalane płytkami i śrubami. W większości przypadków leczenie ortodontyczne jest jeszcze
Mikrognacja szczęki – niedorozwój szczęki, charakteryzuje się cofnięciem górnej szczęki w stosunku do żuchwy. Dolne zęby ustawiają się przed górnymi, podobnie jak w przypadku progenii (przerost żuchwy).
Bardzo często progenia i mikrognacja współistnieją ze sobą, a o tym która szczęka jest w większym stopniu objeta deformacją decydują badania kliniczne i radiologiczne.
Leczenie mikrognacjii:
Polega na chirurgicznym, wewnątrzustnym wysunięciu górnej szczęki i stabilizacji odłamów specjalistycznymi płytkami i śrubami tytanowymi. Przy dużych wysunięciach konieczne jest dołożenie kości w miejscu przeciętej szczęki celem zapewnienia stabilności zrostu. Kość taka pobierana jest z talerza biodrowego.
Również, gdy tej deformacji towarzyszy przerost dolnej szczęki, jednoczasowo podczas tego samego zabiegu wykonywana jest osteotomia i cofnięcie żuchwy (zabieg dwuszczękowy).
Uzupełnieniem leczenia tych deformacji często wykonuję się zabieg genioplastyki.
Taki zabieg wykonywany jest z dostępu wewnątrzustnego. Pozwala na wysuniecie szczęki do przodu, do góry jej cofnięcie lub opuszczenie. W przypadkach, gdy mamy do czynienia ze zwężeniem lub rzadziej przerostem szczęki wskazane jest dodatkowo podzielenie jej na segmenty aby uzyskać jak najlepszą korektę wady. Przy tego typu zabiegach często wskazana jest korekta przegrody nosowej i małżowin nosowych – co znacznie poprawia komfort oddychania przez nos.
Zabiegi na górnej szczęce pozwalają na korektę:
W przypadku rozgleglejszych deformacji obejmujących górną i dolną szczękę czyli nie tylko część zębową ale także nos kości policzkowe (jarzmowe), oczodoły i niezbędne jest poszerzenie zakresu operacji
Zabiegi na górnej szczęce pozwalają na korektę większości deformacji rozszczepowych, wiąże się to z koniecznością zabiegów segmentowych na szczęce, przeszczepami kości autogennej (własnej kości), specjalnie przygotowanej kości allogennej (od innych dawców) lub preparatów syntetycznych – podobnych budową do kości ludzkiej.
W przypadkach znacznego niedoboru kości w obrębie dolnej bądź górnej szczęki, znacznej asymetrii związanej z jednostronnym zahamowaniem rozwoju kości twarzy, stosujemy metodę wydłużania kości objętych zahamowaniem wzrostu.
Metoda, ta polega na odpowiednim przycięciu kości i przymocowaniu do niej narzędzia (osteodystraktora), które poprzez powolne rozkręcanie zapewni rozbudowę i rozrost hipoplastycznej kości. metodę tę po raz pierwszy zastosowano przy wydłużaniu kości narządu ruchu. Obecnie jest z powodzeniem stosowana w leczeniu wybranych deformacji szkieletu czaszkowo- twarzowego.